خلیلی، سروش (زاده‌ی ۲۵ اسفند ۱۳۱۵- درگذشت ۲۹ اسفند ۱۳۸۴، تهران)

سروش خلیلی فارغ‌التحصیل دانشکده‌ی هنرهای دراماتیک است.

وی فعالیت هنری‌اش را با تئاتر آغاز کرد.

او در سال ۱۳۳۳ به اتفاق چند تن دیگر، تئاتر «اسکار» را تشکیل داد و به تدریس تئاتر پرداخت.

این هنرمند در مجموعه‌هایی چون «هزاردستان» (۱۳۶۶-۱۳۵۸)، «امام علی (ع)» (۱۳۷۰)، «خاله سارا» (۱۳۷۱)، «عیاران» (۱۳۷۴)، «ماجراهای خانه‌ی شماره ۱۳» (۱۳۷۵)، «روزگار جوانی» (۱۳۷۷)، «مثل باران» (۱۳۷۸)، «بیابان عشق» (۱۳۸۰)، «بدون شرح» (۱۳۸۱)، «معصومیت ازدست‌رفته» (۱۳۸۱)، «این سه نفر» (۱۳۸۲)، «فرار بزرگ» (۱۳۸۳)، «رسم عاشقی» (۱۳۸۳)، «پیله‌های پرواز» (۱۳۸۴-۱۳۸۳) و «بوی گل‌های وحشی» (۱۳۸۴) به ایفای نقش پرداخته است.

خلیلی فیلم‌هایی نظیر «کمال‌الملک» (۱۳۶۲)، «مردی که موش شد» (۱۳۶۴)، «روز واقعه» (۱۳۷۳)، «کمیته‌ی مجازات» (۱۳۷۷)، «دارا و ندار» (۱۳۷۸)، «تهران روزگار نو» (۱۳۷۸)، «دختری به نام تندر» (۱۳۷۹)، «خاکستری» (۱۳۷۹)، «مربای شیرین» (۱۳۸۰) و «دربه‌درها» (۱۳۸۳) را در کارنامه‌ی هنری خویش دارد.