فیض‌نوروزی، رضا (زاده‌ی ۴ تیر ۱۳۳۰، کرمانشاه)

رضا فیض‌نوروزی، پس از دريافت مدرک تحصیلی ديپلم، در كلاس‌هاي آموزش بازيگری خانه‌ی تئاتر قزوين شركت کرد و تحت سرپرستی رضا محمدی آموزش دید. او در سال ۱۳۵۰ به دانشكده‌ی هنرهای زيبای دانشگاه تهران راه يافت و تحصيلات آكادميک در رشته‌ی بازيگری را آغاز کرد؛ و در سال ۱۳۵۱ دوره‌ی آموزش مربيگری را در كانون پرورش‎فكری كودكان و نوجوانان گذراند و به عنوان مربی در اين مركز به فعاليت پرداخت.

این هنرمند، در سال ۱۳۵۲ به همكاری با تلويزيون پرداخت و سه سال بعد، در سمت بازرس آموزشی تئاتر در کانون پرورش‎فکری کودکان و نوجوانان مشغول به کار شد.

نوروزی برای تکمیل تحصیلاتش به آمریکا سفر کرد و پس از اخذ مدرک کارشناسی‌ ارشد بازیگری و کارگردانی از دانشگاه آریزونا، در سال ۱۳۷۶ به کشور بازگشت و فعالیت هنری‌اش را در ایران از سر گرفت. وی اولین‌بار در مجموعه‌ی «کاکتوس» (۱۳۷۷) ظاهر شد و بازی‌های متفاوت او در مجموعه‌ی «گوهر کمال» (۱۳۷۷) او را به شهرت رساند.

او در فیلم‌هایی نظیر «مومیایی ۳» (۱۳۷۸)، «تارزن و تارزان» (۱۳۸۰)، «کلاه‎قرمزی و سروناز» (۱۳۸۱)، «معادله» (۱۳۸۲)، «ده‌رقمی» (۱۳۸۷) و «چارچنگولی» (۱۳۸۷)؛ و مجموعه‌هایی چون «کژدم ۳۳» (۱۳۷۸)، «رؤیای ناتمام» (۱۳۸۲)، «کمربندها را ببندیم» (۱۳۸۳)، «بوی گل‌های وحشی» (۱۳۸۴)، «مرد هزارچهره» (۱۳۸۶)، «مرد دوهزارچهره» (۱۳۸۷)، «سهمی برای دوست» (۱۳۹۰) و «دست بالای دست» (۱۳۹۰)؛ همچنین «قهوه‌ی تلخ» (۱۳۹۰-۱۳۸۹)، «ویلای من» (۱۳۹۱)، «برج آرام» (۱۳۹۲-۱۳۹۱) و «شوخی کردم» (۱۳۹۲) در شبکه‌ی نمایش خانگی به نقش‌آفرینی پرداخته‌ است.